شما به چیز خدا می گید؟!
تصویر های موهومی که توی ذهنتون غوطه ورن و یا یه حس درونی یا فطری که دقیقا نمی دونید چیه؟!
یا از این حرفایی که فلاسفه میگن یا توی کتابای اصول عقائد می نویسن؟
من تا یه مدت پیش نمی دونستم با خدا باید چه جوری باشم!!! یعنی اونو نمی فهمیدم!
یا فکر میکردم اون منو نمی فهمه!
فکر می کردم با من حرف نمی زنه شایدم حرفای منو نمی شنوه!
الان به این نتیجه رسیدم که:
" باید به ش اعتــــمـاد کنی
به حرف هاش
به کارهاش
به تصمیم هاش
به انتخاب هاش
البته می تونی انکارش کنی
تو می تونی هر چیزی رو انکار کنی
اما اگه قبولش کردی باید به ش اعتـــمـاد کنی
باید به ش فرصت بدی
این جزء قواعد بازیه
باید صبور باشی و به ش فرصت بدی "*
اعتـــمـاد منتهای هر سلوکی هست.
---------------------------
* برگرفته از کتاب "تهران در بعد از ظهر" آقای مصطفی مستور
توحید غیب است.
معاد غیب است.
نبوت غیب است.
امام زمان برای ما غیب است.
دینی را قبول کردم که بر چهار ستون نامرئی قرار دارد.
و اگر این گونه نبود امتحان معنایی نداشت و زندگی بی مزه بود.
متقین کسانی هستند که غیب را باور دارند نه اینکه علم به آن دارند.
این رو من نگفتم. حرف خدا هست. آیه 2 و 3 سوره ی بقره.
