ای بانوی مهربان من، سارا!
او که وقت به وقت تو گذشته ها سیر می کنه و بیش از هر کس به بازخواست حُسن و قبح اعمال ماضی خودش می پردازه، ای بسا تو آتیه کمتر مرتکب افکار بیهوده و افعال لغو بشه.
فلذا ای غوطه ور شدن تو بستر خاطره و خیال و رویا، فی نفسه خلاف و مکروه نیست الا به ایکه موجب کندی حرکت جوهری روح انسان و سیر از نقص به کمال او میشه.

پس می فهمیم که اینجو هم معیار تمیز صواب از ناصواب، اصل حرکت جوهریه.
البته ای نه یه حقیقت فردی که قاعده ای اجتماعی هم هست.
آینده از آنِ اُمتیه بانو، که بد و خوبِ گذشته ی خودشِ بی هیچ ملاحظه ای موشکافی کنه.

صدرالمتالهین خطاب به همسرش سارا بانو، فیلم روشن تر از خاموشی، قسمت 33