وقتی بچه بودما، نه خیلی بچه، یه کوچولو بچه بودم، در حدِ دوم یا سوم دبستان، عاشق دفتر مشق نو بودم!
اصلن عشق می کردم دو سه صفحه ی اول دفتر رو بنویسم!
همش هم حواسم بود خوش خط بنویسم!! ولی دو صفحه که می نوشتم بازم خطم اَلَم غورباقه می شد!
الان هم هنوز همین جوری هستم!!!
وقتی یه کار رو شروع می کنم و اون جور که دلم می خواد پیش نمی ره، دلم می خواد از نو شروع کنم...
دو سه صفحه ی اول هر کار خیلی حال میده...
بعدش خسته کننده می شه! شایدم تکراری! شاید به خاطر ته کشیدن انگیزه باشه. اصلن چه می دونم!؟
پ.ن: دلم برای دو سه صفحه ی اول زندگیم تنگ شده... بچه گیام!!
/Daftar%20Dabestan%20(5).jpg "دفتر مشق بچه دبستانی")
