نفهمیدم خوشحال باشم یا ناراحت!!!
به گمانم طرف های ساعت شش صبح بود که اس ام اسی آمد مبنی بر تبریک اسکار گرفتن "جدایی نادر از سیمین" به همه ایرانیان غیور!
اینقدر نقد موافق و مخالف را خوانده ام که خودم دچار گاوگیجه فرهنگی شدم!!!
از یک طرف اسکار است و معتبر ترین جایزه جهانی و از طرفی...
دوست دارم جدا از همه ی هیاهوهای رسانه ای یک بار دیگر این فیلم را ببینم تا بفهمم اصلا این فیلم "چه می گوید"!
تعصب ها خیلی ها را کور کرده و ترمز خیلی ها را بریده!!
اصغر فرهادی چه پیام کلیدی را در فیلمش به مخاطب القا می کند؟؟؟
در مصاحبه اصغر فرهادی با رویترز، ایشان به جهانیان می گوید "ایران فرزند مریضی است که هیچ کاری برای آن نمی توان کرد"! (+)
این حرف چه نسبتی با محتوای این فیلم دارد؟؟؟
"جدایی نادر از سیمین" القا کننده ی چه پیام معنوی و موثری است به مخاطب؟؟؟
اگر "جدایی نادر از سیمین" که در ایران پر شده، "جدایی جک از آنجولیا" بود و در فضای آمریکا و با همین مضمون پر می شد، آیا باز هم جایزه اسکار را می گرفت؟؟؟
هر فیلمی می تواند نقد خوبی باشد. اما...
اصغر فرهادی خوب نقد کرد، اما...
اما در آخر او سیاهی را القا کرد یا روح امید برای ساختن ایــــران عزیزمان را ؟؟؟
پی نوشت:
من ماندم و این حرف امام سید روح الله (ره) که می گفت:
" اگر دیدید دشمن برای شما کف میزند، نگاه کنید اشکال کارتان کجاست"
و گفته ی فرزند صالح سید روح الله، امام سید علی (روحی فداه) :
"هر آدم عاقلى تا دید دشمن برایش کف مى‌زند، باید به فکر فرو برود و بگوید من چه غلطى کردم؛ من چه کار کردم که دشمن براى من کف مى‌زند؟! باید به خود بیاید..."
