فردا میلاد امام حسین(ع) عزیزمون هست. یادمه از یه هفته  قبل از محرم برخی از دوستان، نمازخونه خوابگاه رو سیاهپوش کرده بودن و مراسمات استقبال از عزاداری رو برپا می کردن و این سیاهیا دقیقا تا آخر صفر بر پا بود. از کف تا سقف نمازخونه. اما متاسفانه امروز حتی یه تکه کوچولو پارچه رنگی یا پرچمی یا علامتی از شادی مشاهده نمی شه! برای خودمون متاسفم.

در عمر حدود 57 سال قمری امام حسین(ع) اتفاقات زیادی افتاده. امام فعالیت اجتماعی و فرهنگی و سیاسی داشتند، شادی ها و ناراحتی های زیادی داشتند و در آخر با ماجرای کربلا عمرشان به پایان می رسد و البته با خون امام، اسلام زنده می شود. امام در طول این سال ها توی خونه ننشسته بودند و منتظر آخر ماجرا نبودند! کار کار کار. توی همه حوزه ها. کاشکی به غیر از ماجرای کربلا از بقیه زندگی امام حسین(ع) هم به ما می گفتن.

برای من سوال ایجاد شده ائمه چه جوری پول در میاوردن؟ پولِ این همه بذل و بخشش از کجا میومده؟ فرشته ها می دادن یا پول خمس مردم بوده؟ جوابش برای خودم جالب بود! ائمه کار می کردند. خیلی هم کار می کردند. اکثر امامان از جمله امام حسین(ع) کشاورز بودند و جالبه بدونید امام صادق(ع) در کنار کشاورزی، تجارتم می کردند. امام کاظم(ع) و امام عسکری(ع) که مدت زیادی در زندان بودند، از ارث پدران گرامیشون امرار معاش می کردند. در کنار نماز و عبادت، در کنار مبارزه سیاسی، در کنار کار فرهنگی و تبلیغی و وعظ و خطابه، در کنار پرداختن به ترویج علوم بی کرانشان، کار می کردند.

پدر و مادر و روحم به فدای امام حسین (علیه السلام)