سلام
من هفت ساله شدم! یعنی وبلاگ "بچه آدم" هفت ساله شد! تاریخ تولد وبلاگم 86/5/9 هست!
اول اسمش "بچه آدم" نبود! از تیر 89 اسمش شد بچه آدم. اسم اولیش "شلغم میوه بهشته" بود!!!
توی پرانتز بگم که تیر 89 یهو کل مطالب رو پاک کردم و از نو نبشتم اینجا رو!

هفت سالگی یعنی کلاس اول، یعنی باید کم کم بچه گی رو کنار گذاشتن و "آدم" شدن!  
من دوس ندارم بزرگ بشم!! اصن می خوام همین قدری بمونم! چه اشکالی داره مگه؟ زشته؟ عیبه؟
میگن نیگا کن قد یه غول شده ولی هنوز مثِ بچه هاس؟ بذار هر چی می خوان بگن، بگن!

متچکرم از دوسایی که وقتی حالم خوب نبود یه نظرایی دادن که خوبم کرد یا حداقل منو به خودم آورد...
اگه وبلاگ نویسی همین یه خوبی رو داشته باشه برام کافیه... هیش وقت اون نظرا رو یادم نمی ره!
ممنون رفقایی هستم که می خوندنم! خیلی از دوسام اصن حوصله این کارا رو ندارن یا براشون مهم نیست.

و در آخر این که بعضی وقتا فکر می کنم کی تموم میشه زندگی این وبلاگ...
مثِ هزاران هزار وبلاگ دیگه ای که هیچ وقت به روز نشدن!

همین